Από τότε που επέστρεψα στις ΗΠΑ ήταν αρκετά δύσκολα οικονομικά για μένα. Έτσι άρχισα να δωρίζω πλάσμα για να καλύψω τα έξοδα. Σκέφτηκα ότι μπορώ να βοηθήσω κάποιον που έχει ανάγκη και να λάβω λίγη βοήθεια για τον εαυτό μου.
Την τελευταία φορά που πήγα να κάνω δωρεά, είδα ένα όνειρο το προηγούμενο βράδυ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη βελόνα. Το όνειρο έμεινε στο μυαλό μου το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μέχρι το ραντεβού μου. Αλλά το παραμέρισα.
Και ιδού, προέκυψαν κάθε είδους προβλήματα με την τοποθέτηση της βελόνας. Δεν μπορούσαν να τη βάλουν στη φλέβα, και όταν το έκαναν, κατέληξε να πεταχτεί έξω από τη φλέβα στη μέση της δωρεάς και κατέληξα με ένα αιμάτωμα αξιοπρεπούς μεγέθους. Ήθελαν να ξαναρχίσουν και να χρησιμοποιήσουν το άλλο χέρι. Διστακτικά είπα εντάξει, και υπήρχαν προβλήματα με αυτό, το μηχάνημα σταματούσε συνεχώς λόγω φυσαλίδων στη γραμμή...
Γρήγορα στο σήμερα. Είχα άλλο ένα ραντεβού στο οποίο πραγματικά δεν ήθελα να πάω. Και πάλι, χρειαζόμουν τα χρήματα. Οπότε κάθομαι εδώ, στο αυτοκίνητό μου και ζητάω σαφήνεια. Συγκεκριμένα, απευθυνόμουν στον Δρ Κρουζ. Έβαζα κάποιο φωτιστικό για τα μάτια. Όταν πήγα να βάλω το μακιγιάζ πίσω στην τσάντα μου. Στο ταμπλό μου έγραφε NO ENTRIES.
Άκουγα ένα podcast. Για να μεταβείτε σε οτιδήποτε άλλο, πρέπει να περάσετε από μια περίπλοκη διαδικασία περιστροφής, πίεσης και επιλογής προγραμμάτων για να το μεταφέρετε στις ρυθμίσεις του τηλεφώνου που είναι συνδεδεμένο στο αυτοκίνητο. Το καντράν έμεινε ανέγγιχτο καθώς διόρθωνα το μακιγιάζ κάτω από τα μάτια μου. Φωτογραφίες παρακάτω για να διευκρινιστεί:
Αφού το είδα αυτό, ένιωσα ζεστά, ασφαλής και παρηγορημένη. Χωρίς αμφιβολία ήξερα να ακυρώσω το ραντεβού.
Η δωρεά πλάσματος είναι γενικά ασφαλής, αλλά για μένα και όποια και αν είναι τα προβλήματα υγείας μου. Δεν ήταν η σωστή επιλογή.
Τόση ευγνωμοσύνη στο The Casa και τον Dr. Cruze 
Liz
