Dit is slechts een ingekorte versie. Maar ik stuur het hoe dan ook.
Ik zou graag een wonder willen voorleggen...maar deze "hulp" die ik van de entiteiten heb ontvangen komt in vele vormen. De entiteiten spreken via dromen, vrienden en familie en soms hoor ik de stem van de heiligen tijdens mijn meditaties...
Toen ik mijn eerste week in de casa verbleef...na het mediteren, hoorde ik zou je langer blijven als dat nodig was? .... duidelijk, alsof er iemand in de kamer naast me zat... hardop, sprak ik .... ja, dat wil ik. Geef me gewoon een teken. Dit gebeurde inderdaad toen een straathond waarmee ik bevriend was geraakt haar poot brak vlak voor mijn neus, de dag voordat ik naar huis zou vertrekken.
Zonder aarzelen wist ik meteen dat dit het teken was dat ik langer moest blijven. Ik bracht de gewonde hond met spoed naar de dierenarts en wist dat ze verzorging nodig had, want de spiraalbreuk zou aandacht en verband nodig hebben tot de botten genezen waren. Ze had geen thuis en ik verlengde mijn reis om voor haar te zorgen. binnen een paar dagen had ik knokkelkoorts opgelopen... wat een vrij ernstige ziekte was die werd veroorzaakt door de aides muggen die in het gebied waren....Ik maakte zoveel mee maar voelde me zo gesteund door de andere kant... er gebeurde iets met me naast al die intense ervaringen om me heen.
Toen kreeg ik een groene bol boven mijn bed die 's nachts verscheen. Het verscheen periodiek. Ik dacht dat het de koorts was, maar ontdekte dat St. Ignacio deze groene lichtbol rapporteerde toen hij zijn heiligheid bereikte. Ik begon toen verschillende spirituele ervaringen en bewustzijnsveranderingen te krijgen, waardoor ik me onthecht voelde van de wereld en materiële zaken....angstig en mijn situatie niet volledig begrijpend, drong angst mijn bewustzijn binnen, om dan te worden beantwoord met een diep gevoel van bescherming en zorg. Terwijl ik de symptomen van knokkelkoorts doormaakte... intens zweten, koorts en lichaamspijn... bleef mijn spijsverteringskanaal gespaard. Op de een of andere manier bleef het beschermd tijdens de hele beproeving. En ik voelde me geleid om geen aspirine te nemen... waarvan ik later ontdekte dat het mogelijk mijn lever kon beschadigen... vanwege het virus... terwijl ik ook nog zorgde voor deze nieuwe hondenvriend met een gebroken poot. Het waren een paar intense weken, op zijn zachtst gezegd.
Toen ik uit de koorts begon te raken... voelde ik de energie van heiligheid uitstralen... maar ik was er niet klaar voor. Mijn ego wilde niet loslaten... het vertrouwde de situatie niet. Nu, terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me de omvang van wat er gebeurde... de transformatie gaat door en we moeten ons afvragen waarom we hier zijn... waar verlangt iemands ziel echt naar...?
Als voetnoot...ik heb regelingen getroffen om de hond waarvoor ik zorgde met de gebroken poot terug te brengen naar de Verenigde Staten...ze genas perfect zonder operatie en Abi leeft haar beste leven in Colorado. Ze houdt van de bergen en haar zus Athena....s ze leeft het leven als mijn beschermer en beste vriendin. Ze heeft een natuurlijke gratie en speciaalheid over zich...💜
